ادیب معاصر: عطار مروج گفتوگو و همزیستی بود/ پدر قصههای عرفانی
ادیب عطارشناس کشور با نگاهی نو به شخصیت فریدالدین عطار نیشابوری، او را نهتنها عارفی بزرگ بلکه مروج گفتوگو، همزیستی و فهم متقابل در دل جامعه معرفی میکند؛ چهرهای که میتواند الهامبخش امروز ما در بازخوانی مفاهیم مدارا و گفتوگو باشد.
مهدی محبتی به مناسبت ۲۵ فروردین روز بزرگداشت فریدالدین عطار نیشابوری، درباره آموزههای آثار این شاعر که میتوان آنها را در زندگی مدرن امروز بهکار گرفت، به خبرنگار ایرنا گفت: عطار یکی از بزرگان فرهنگ و عرفان ماست که آموزههایش در بسیاری از جنبهها با نیازهای انسان امروز هماهنگ است. یکی از وجوه بارز عرفان عطار، دوست داشتن نوع بشر به عنوان انسان است. البته آموزههای او تنها به این بعد محدود نمیشود و جنبههای متنوعی دارد که بهتدریج میتوان به آنها پرداخت.
این نویسنده و پژوهشگر اضافه کرد: عطار در روایت مشهوری در «مصیبتنامه» که درباره حضرت نوح (ع) است، می آورد؛ به کوزه گری گفتند همه ساختههایش را نابود سازد. اما نوح (ع) در پاسخ میگوید: «او اینها را با زحمت ساختهاست.» و از جانب خدا خطاب می آید که ای نوح (ع) پس تو چگونه خلق را با نفرینی به آب دادی و نابود کردی؟ اینجا منظور این است که حتی درباره ظالمان و کافران هم نباید شتابزده قضاوت کرد، چه رسد به مؤمنان و نیکان. بنابراین، آموزههای عطار بهروشنی میتوانند برای انسان امروز مفید و راهگشا باشند.
این استاد عطارشناس، در پاسخ به این سوال که چه آموزههای دیگری
در آثار عطار وجود دارد که در زندگی امروز کاربرد دارند، گفت: یکی از مهمترین آموزههای عطار، گفتوگومحوری است؛ یعنی تأکید بر سخن گفتن، شنیدن و تبادل نظر. سه مورد از مهمترین کتابهای او یعنی «الهینامه»، «مصیبتنامه» و «منطقالطیر»، همگی بر اساس گفتوگو بنا شدهاند. این مسئله در فرهنگ ما که بیشتر تکگویی و مونولوگ رایج است، یک آموزه بسیار ارزشمند به شمار میآید.
